همراهان عزیز امروز در مرکز کامپیوتر شیراز یک میخواهیم بپردازیم به راهنمای خرید پاور کامپیوتر بپردازیم .
پاور یا منبع تغذیه (PSU) قطعه‌ای است که وظیفه‌ی تامین انرژی موردنیاز قطعات را برعهده دارد. این قطعه که در قسمت پشتی کیس نصب می‌شود، جریان برق متناوب (AC) ورودی برق شهر را به جریان مستقیم (DC) خروجی برای استفاده سایر قطعات رایانه تبدیل کرده و از طریق مادربرد، قطعات را تغذیه می‌کند.
معمولا کاربران پس از صرف هزینه‌های اصلی بابت قطعات اصلی یاد منبع تغذیه می‌افتند. قطعه‌ای که حضور و کارکرد آن بسیار اهمیت دارد و انتخاب نادرست آن می‌تواند منجر به کاهش راندمان کامپیوتر و کاهش عمر مفید قطعات شود. از این رو لازم است در خرید این قطعه همواره نکاتی را به یاد داشت. در ادامه به معرفی و بررسی نکات مهم در خرید منبع تغذیه کامپیوتر خواهیم پرداخت. اما پیش از آن باید با مفهوم TDP آشنا شویم.
منظور از Thermal Design Power یا به اختصار TDP، توان طراحی حرارتی یا نقطه طراحی حرارتی در واقع معیار عددی است که در کمیت وات (W) اعلام شده و در حقیقت بیان‌گر مقدار توانی است که انتظار می‌رود تا یک پردازنده برای جلوگیری از گرم شدن بیش از حد اعلام سازد. به شکلی دیگر، TDP به حداکثر مقدار توانی که سیستم خنک کننده باید ارائه دهد اشاره دارد. بسیاری از افراد TDP را ملاک میزان مصرفی یک سیستم قرار می‌دهند و باتوجه به آن اقدام به خرید منبع تغذیه می‌کنند، اما این کار تا چه حد درست است؟
واقعیت آن است که ملاک قرار دادن توان حرارتی برای خرید منبع تغذیه لزوما اشتباه نیست؛ اما این شیوه روی کاغذ موفق‌تر است و در عمل تفاوت‌هایی وجود دارد. برای مثال با اورکلاک، افزایش فرکانس و برخی تغییرات، این توان حرارتی فورا شکسته شده و توان یا واتی که از PSU کشیده می شود، به علت درنظر گرفته نشدن پیک مصرف بالاتر از چیزی است که کمپانی سازنده اعلام کرده است. پس این شما هستید که باید با محاسبه دقیق، منبع تغذیه مناسب را برای سیستم خود انتخاب کنید.
غالب پاورهایی که در حال حاضر در بازار وجود دارند از ۲۰۰ وات تا ۱۲۰۰ وات تنوع دارند. شما بایستی با علم به توان تقریبی مورد نیاز (TDP) هر یک از قطعات کامپیوترتان و جمع زدن آنها، پاوری با قدرت مناسب انتخاب کنید. البته باید در نظر داشت که به طور متوسط در کل حدود ۱۵۰ وات بین توان واقعی و توان حداکثر یک منبع تغذیه اختلاف وجود دارد.
مثلا منبع تغذیه باتوان ۵۸۰ وات دارای توان حداکثر ۷۳۰ وات است و توانایی تحمل بیش از این ندارد. پس همیشه در خرید پاور به میزان توان واقعی آن توجه کنید. از این رو و با توجه به در نظر داشتن امکان آپگرید سخت افزاری در آینده استاندارد نانوشته‌ای وجود دارد که می‌گوید قدرت پاور باید به میزان مشخصی از نیاز روی کاغذ کامپیوتر بیشتر باشد.
برای محاسبه دقیق حداقل توان مورد نیاز خود میتوانید از ماشین حساب‌های رایگانی چون کولر مستر یا نسخه فارسی آن یعنی گرین استفاده کنید، تا با استفاده از آن منبع تغذیه مناسب خود را انتخاب کنید.
همانطور که گفته شد پاور قطعه ای است که برق شهر را می گیرد و آن را به برق قابل استفاده برای قطعات سیستم تبدیل می کند و در اختیار سیستم می گذارد. به همین منظور باید توان مصرفی مورد نیاز همه قطعات سیستم خود را بدانید تا متناسب با آن یک پاور تهیه کنید. شاید اینطور به نظر برسد که برای شناخت همه ویژگی های یک پاور خوب باید اصطلاحات تخصصی زیادی را یاد بگیرید، اما ما قصد داریم در ادامه مقاله راهنمای خرید منبع تغذیه مهمترین اطلاعاتی را که باید برای خرید یک پاور بدانید را در اختیارتان بگذاریم و از ذکر اطلاعات پیچیده و اضافی خودداری می کنیم.
خواندنی ها :
کامپیوتر ال این وان برند مایا
خرید لپ تاپ مناسب کارهای مهندسی
خرید لپ تاپ 15 میلیون تومانی
خرید کامپیوتر مناسب حسابداری
بهترین برند لپ تاپ تا 15 میلیون
خرید کامپیوتر مناسب دانشجویی
خرید کامپیوتر مناسب رشته معماری
خرید کامپیوتر مناسب رشته طراحی
معرفی بهترین لپ تاپ های دانشجویی
خرید بهترین سیستم زیر 15 میلیون
خرید کامپیوتر مناسب رشته پزشکی
خرید کامپیوتر مناسب فتوشاپ
مهم ترین فاکتور خرید یک پاور کامپیوتر، میزان توان خروجی آن است. توان خروجی یک پاور با واحد وات (W) نشان داده می شود و پاورها معمولا بر اساس توان خروجی خود قیمت های متفاوتی دارند. به این صورت که هرچه توان خروجی یک منبع تغذیه بالاتر باشد، قیمت آن هم بالاتر خواهد بود. برای محاسبه این عدد باید مجموع توان مورد نیاز هر قطعه در داخل سیستم را محاسبه کرده و متناسب آن پاور خود را بخرید؛ به عنوان مثال اگر مجموع توان مصرفی تمام قطعات داخلی سیستم (از CPU گرفته تا هر کدام از فن ها) برابر 400 وات باشد، باید حداقل یک پاور 500 یا 600 واتی تهیه کنید. چرا باید برای یک سیستم 400 واتی پاور با 500 وات توان خروجی تهیه کنید؟ به این دلیل که اگر در آینده بخواهید سیستم خود را ارتقا دهید دیگر نیاز به ارتقای پاور نداشته باشید و همین پاور موجود توان لازم را برای تامین قطعات داشته باشد.
برای اینکه خودتان بتوانید توان مورد نیاز سیستم خود را محاسبه کنید می توانید از وب سایت های محاسبه گر توان سیستم استفاده کنید. وب سایت های زیادی برای این کار وجود دارند که ما به شما پیشنهاد می کنیم از محاسبه گر توان وب سایت فارسی زبان گرین یا محاسبه گر توان مورد نیاز وب سایت معروف کولر مستر استفاده نمایید که لینک آنها در زیر قرار داده شده است.
همانطور که گفتیم پاور کامپیوتر برق AC را به DC تبدیل کرده و در اختیار قطعات کامپیوتر می گذارد. این قطعه توزیع برق را از طریق اتصال مستقیم کابل به قطعه یا به صورت غیر مستقیم از طریق مادربرد انجام می دهد، به همین دلیل قبل از خرید پاور باید اتصالات و کانکتورهای مورد نیاز قطعات در داخل کیس را بررسی کرده تا پاور مورد نظر شما تعداد سوکت ها و کانکتورهای برق لازم را داشته باشد. سوکت برق اتصال به مادربرد، بزرگترین سوکت موجود در بین کانکتورهای یک پاور هستند که به صورت 20 پین یا 24 پین عرضه می شوند. علت این موضوع متفاوت بودن پورت برق مادربردها است و برخی از آنها سوکت 20 پین و برخی دیگر سوکت 24 پین لازم دارند. البته در اکثر پاورهای خوب و قوی سوکت مادربورد را به صورت یک سوکت 20 پینی و یک سوکت 4 پین اضافی قرار می دهند که در صورت نیاز می توانید از آن استفاده کنید. کانکتور بعدی در یک پاور کانکتورهای 8 پین یا 4+4 پین است که برای تامین انرژی CPU استفاده می شود. برخی CPU ها نیاز به یک کانکتور 4 پین و برخی دیگر که توان مصرفی بالاتری دارند به یک کانکتور 8 پین احتیاج دارند.
برای برخی کارت گرافیک ها هم که نیاز به یک کانکتور برق جداگانه دارند، از سوکت های 6 یا 2+6 پین استفاده می شود یا اینکه یک کانکتور 8 پین قرار داده می شود. نوع دیگر سوکت های یک پاور، کانکتورهای SATA است که برای اتصال به هارد درایو و SSD های دارای پورت SATA به کار برده می شوند. آخرین مورد نیز کانکتورهای Molex هستند که برای اتصال انواع فن، هارد دیسک و درایو نوری و… استفاده می شوند. اگر از چند دی وی دی رایتر استفاده می کنید یا تعداد فن زیادی در داخل کیس دارید پیشنهاد می کنیم حتما تعداد کانکتورهای مولکس موجود روی پاور را چک کنید تا به اندازه نیاز شما باشد.
شرکت های تولید کننده پاور برای اینکه میزان کارایی پاور را نشان دهند، از گواهی نامه ای تحت عنوان 80Plus استفاده می کنند که میزان راندمان کاری آنها را در فشار کاری مختلف می سنجد. استاندارد 80Plus پاور ها را در 6 رده بندی 80Plus، Bronze, Silver, Gold, Platinium و Titanium دسته بندی می کند و هرچه این رده کسب شده توسط پاور بالاتر باشد، نشان دهنده میزان کمتر هدر رفت انرژی و راندمان کاری بالاتر پاور است. البته باید این نکته را ذکر نماییم که اکثریت پاورهای تولید شده در بازار دارای استاندارد های Silver،Bronze و Gold هستند و دو مدل Platinium و Titanium بسیار گران تر و کم یاب تر هستند.
هرچه راندمان کاری یک پاور بالاتر باشد میزان هدر رفت انرژی آن که به صورت گرما است پایین تر خواهد بود، این یعنی خنک شدن پاور راحت تر صورت می گیرد و دمای داخل کیس نیز پایین تر می ماند. به عنوان مثال اگر پاور شما دارای استاندارد نقره ای 80plus است، یعنی پاور شما در حالت پیک مصرفی تا حداکثر 85 درصد انرژی را تبدیل می کند و 15 درصد دیگر هدر می رود. از آنجایی که در هنگام محاسبه توان مورد نیاز برای یک سیستم را در حالت پیک مصرف در نظر می گیریم، پس منطقی است که برای تهیه پاور به دلیل اتلاف انرژی در نقطه پیک راندمان کاری، یک پاور با توان بالاتر از عدد بدست آمده را برای سیستم خود انتخاب کنیم.
شاید در وب سایت ها دیده باشید برای پاورها عبارت هایی مانند “ماژولار” یا “غیر ماژولار” استفاده می کنند؛ در نگاه اول این کلمات شبیه عبارات تخصصی و پیچیده به نظر می رسند اما در حقیقت هر کدام اینها به نوع کابل کشی و پیکربندی کابل ها در هر پاور اشاره می کنند. به طور کلی پاور ها از نظر کابل کشی در سه نوع مختلف عرضه می شوند؛ غیر ماژولار، نیمه ماژولار و ماژولار. پاورهای غیر ماژولار پیکربندی کابل ثابت دارند و امکان کم یا زیاد کردن کابل در آنها وجود ندارد. در حالی که پاورهای نیمه ماژولار تنها کابل های برق اصلی مانند کانکتور مادربرد و CPU را روی خود دارند و سایر کابل ها را می توان به صورت دلخواه به آنها اضافه نمود.
دسته آخر نیز پاور ماژولار است که فاقد هر گونه کابلی است و همه کابل های مورد نیاز را باید به صورت دستی به آن اضافه کرد. پاورهای غیر ماژولار متداول ترین نوع پاور ها هستند که در بازار با تنوع بالایی وجود دارند و از یک سری کابل لحیم شده به بدنه تشکیل می شوند. مدل های نیمه و کاملا ماژولار قابلیت مدیریت تعداد کابل ها را به شما می دهند و می توانید تعداد کابل های مورد نیازتان را داخل کیس وصل کنید. این موضوع همچنین باعث زیبا شدن داخل کیس می شود و دیگر داخل کیس حالت شلوغ و پر از سیم و کابل اضافی به خود نمی گیرد.
پاورها برای انتقال برق از یک یا چند ریل 12V+ استفاده می کنند که در مشخصات آنها از طرف شرکت سازنده تعداد آنها اعلام می شود. در پاورهای تک ریلی همه توان منبع تغذیه روی همه خروجی ها در دسترس است، در حالی که در پاورهای چند ریلی این قدرت روی چند ریل 12V+ تقسیم می شود. اهمیت این موضوع برای زمانی است که اگر در یک پاور تک ریلی اختلالی در عملکرد پاور پیش آید، ممکن است که پاور جریان بیش از حدی به سمت قطعات بفرستد و باعث سوختن آنها شود. در حالی که در پاورهای چند ریلی به لطف سیستم محافظت در برابر جریان بیش از حد (OCP)، در صورت بالاتر رفتن جریان در یکی از ریل ها پاور ریست خواهد شد و از آسیب به قطعات جلوگیری خواهد نمود. البته با توجه به مدرن شدن شبکه برق و اینکه بیشتر پاورهای جدید به صورت چند ریلی تولید می شوند، دیگر نیاز نیست نگران این موضوع باشید و می توانید این موضوع را در اولویت های آخر سنجش کیفیت یک پاور قرار دهید.
فرم فاکتور به اندازه و ابعاد یک پاور اشاره دارد و سایز آن را برای قرارگیری در داخل کیس مشخص می کند. معمولا اکثر پاورهای موجود در بازار با فرم فاکتور ATX تولید می شوند و برای کیس های عادی مناسب هستند. اگر شما قصد دارید که یک سیستم عادی اسمبل کنید و دنبال کیس های خیلی کوچک نیستید، می توانید این گزینه را نادیده بگیرید، زیرا پاوری که تهیه می کنید هم اندازه کیس شما خواهد بود.
نام شما :*
ایمیل :
نظر شما : *